Wettelijk verschillende merken

Wettelijk verschillende merken

De wet onderscheidt drie soorten merken: individuele merken, collectieve merken en certificeringsmerken.

Individuele merken
Individuele merken hebben als doel om de producten en diensten van een bedrijf te onderscheiden van die van andere bedrijven. Dit gaat dus om alle mogelijke tekens, dus om woordmerken, logo’s slagzinnen, klankmerken, vormmerken et cetera.. Bedrijven maken gebruik van deze merken om hun producten te positioneren in de markt ten opzichte van de concurrentie.

Collectieve merken
Een collectief merk verschilt van een individueel merk omdat het een merk is van een stichting of vereniging. Een collectief merk wordt door de leden van deze organisaties gebruikt als een soort keurmerk om aan te geven dat hun producten bepaalde eigenschappen hebben (om een bepaalde kwaliteit en de identiteit van de producten van de leden te waarborgen).

Hoewel de regels voor collectieve merken vergelijkbaar zijn met die van individuele merken, zijn er enkele uitzonderingen. 

Vanwege die waarborgfunctie, moet er bij de merkaanvraag ook een reglement op het gebruik en toezicht worden ingediend. Dit reglement bevat de voorwaarden waaraan moet worden voldaan om het merk te mogen gebruiken, welke gemeenschappelijke kenmerken worden gewaarborgd door de vereniging, hoe het toezicht hierop is geregeld en wat de sancties zijn als de voorwaarden niet worden nageleefd.

Certificeringsmerken
Een belangrijk verschil met een collectief merk is, is dat de houder van een certificeringsmerk een natuurlijke persoon, rechtspersoon, overheidsinstelling of publiekrechtelijke instelling is (in plaats van een vereniging zoals bij een collectief merk).
Een certificeringsmerk garandeert de kwaliteit van een product of dienst (in plaats van een herkomstaanduiding). De merkhouder heeft de goederen/diensten gecertificeerd en gekeurd op bijvoorbeeld het gebruikte materiaal, de manier van vervaardiging, de kwaliteit of andere kenmerken. 

Ook bij de aanvraag voor een certificeringsmerk moet de merkhouder een reglement indienen. Daarin staat welke kenmerken worden gecertificeerd, hoe er wordt getest, wie het merk mag gebruiken en welke sancties er gelden. De merkhouder mag het merk niet zelf gebruiken; alleen personen of bedrijven die aan de vereisten voldoen, mogen het certificeringsmerk gebruiken. Belangrijk: de merkhouder mag niet een specifiek bedrijf of persoon weigeren om het certificeringsmerk te gebruiken als die aan de eisen voldoet.