In Nederland wordt het auteursrecht al eens boven gehaald om de unieke vormgeving van alledaagse spullen te beschermen. Dat kan werken, maar veel bedrijven lijken te vergeten dat het modellenrecht daar net voor bedoeld is. En dat kan soms zuur opbreken.
Tussen 2016 en 2020 bracht Comforta een reeks pantoffels op de markt. Wanneer Shoes4All met gelijkaardige sloffen uitpakt, trekt Comforta meteen naar de rechtbank met een beroep op haar auteursrechten. Alleen… die pantoffels worden niet in Nederland verkocht, wél in Duitsland en andere EU-landen. De rechter veegt de auteursrechtclaim van tafel, omdat Comforta niet overtuigend kan aantonen dat zij in die landen wel degelijk de auteursrechthebbende is.
Als extra troef probeert Comforta nog te beweren dat het om slaafse nabootsing gaat. Dat is een soort noodgreep: als de wet je geen bescherming geeft, maar je wel een herkenbare plek in de markt hebt veroverd, kan je daar soms op terugvallen. Maar Shoes4All toont aan dat er nog verschillende andere leveranciers zijn die haast identieke pantoffels aanbieden. Er is dus geen sprake van een eigen, onderscheidend gezicht op de markt. Ook die piste loopt dus dood.
Het gevolg? Nabootsen mag.
Had Comforta het ontwerp meteen vastgelegd als Uniemodel, dan was de discussie wellicht heel anders uitgedraaid en had het muntje zomaar de andere kant kunnen opvallen.