Diegene die het eerst een domeinnaam aanvraagt, heeft de domeinnaam. Ook als daar een merk in zit van een ander bedrijf. Via een UDRP-procedure kan een merkhouder vrij makkelijk proberen zo’n domeinnaam terug te krijgen. Bij Nederlandse domeinnamen moet je bewijzen dat de domeinnaam (vrijwel) identiek is, dat de verweerder geen eigen recht heeft op die naam en dat de domeinnaam te kwader trouw is geregistreerd of wordt gebruikt.
De uitspraak over de domeinnaam <rbcz.nl> is hiervan een mooi voorbeeld. Eiser is sinds 2007 actief onder de naam Stichting HBO Register Complementaire Zorg. In 2012 wordt het merk RBCZ aangevraagd. De domeinnaam is twee jaar eerder vastgelegd door Civas, een concurrent. De domeinnaam wordt niet gebruikt.
Als het merk direct in 2007 was geregistreerd, dan had eiser makkelijker kunnen bewijzen dat verweerder te kwader trouw was. Nu moet dit via een omweg. In 2021 wordt de domeinnaam overgedragen aan verweerder. Verweerder was tot 2020 bestuurder bij Civas en enig aandeelhouder. Verweerder heeft niet toegelicht waarom hij precies deze vier letters heeft gekozen. Het is aannemelijk dat de domeinnaam door verweerder te kwader trouw is geregistreerd en dat die moet worden overgedragen aan eiser.